डाक्टरहरू भगवान् होइनन्, चिकित्सा विज्ञान पढेका मानव

डाक्टरहरू पनि मानिस हुन्, देवता होइनन्
डाक्टरहरू चिकित्सा विज्ञान पढेका, बिरामीको उपचार गर्ने सीपयुक्त पेशाकर्मी हुन्, तर उनीहरू पनि मानिस नै हुन्। उनीहरूमा भावना हुन्छ, थकाइ लाग्छ। उनीहरूसँग कुनै अलौकिक शक्ति हुँदैन, न त उनीहरूले जीवन-मरणमा पूर्ण नियन्त्रण गर्न सक्छन्।

चिकित्सा विज्ञान हो, जादू होइन
चिकित्सा उपचार वैज्ञानिक आधारमा हुन्छ – अनुसन्धान, अनुभव र प्रमाणमा आधारित हुन्छ। हरेक रोगको पहिचान, उपचार, र शल्यक्रिया वैज्ञानिक नियम, विधि र दिशानिर्देश अनुसार गरिन्छ, चमत्कारबाट होइन।

डाक्टर बन्न धेरै वर्षसम्म पढ्नुपर्छ – शरीर र अंगहरूको अध्ययन, रोगहरूको जानकारी, औषधिहरूको प्रयोग र शल्यक्रिया सम्बन्धी तालिम। त्यसपछि इन्टर्नसीप र विशेषज्ञता हासिल गर्नुपर्छ। डाक्टर उनीहरूको शिक्षाले बनाएको हो, दैवी शक्तिले होइन।

आधुनिक चिकित्सा प्रविधिमा भर पर्छ – जस्तै एमआरआई, सीटी स्क्यान, ल्याब परीक्षण, जीवन-समर्थन उपकरण आदि। यी सबै प्रविधिको प्रयोग गरेर डाक्टरहरूले उपचार गर्छन्। यो विज्ञान र इन्जिनियरिङ्गको उपलब्धि हो, चमत्कार होइन।

सबै नतिजा डाक्टरको हातमा हुँदैन
डाक्टरले धेरै मेहनत गरेपनि सबै रोग निको हुन्छ भन्ने ग्यारेन्टी छैन। रोगको अवस्था, बिरामीको रोगसँग लड्ने क्षमता, उपचारप्रतिको प्रतिक्रिया, जीवनशैली आदि कुराले नतिजा प्रभावित गर्छ। यसले दर्शाउँछ- डाक्टर सर्वशक्तिमान होइनन्।

स्वास्थ्य सेवा टोलीको सामूहिक प्रयास
एक बिरामीको सफल उपचारमा धेरै जनाको भूमिका हुन्छ – नर्स, ल्याब टेक्निसियन, फार्मासिस्ट, फिजियोथेरापिस्ट आदि। डाक्टरलाई मात्र ‘भगवान्’ भन्नुले अरू सम्पूर्ण स्वास्थ्यकर्मीको योगदानलाई नजरअन्दाज गरेको ठहरिएको हुन्छ।

डाक्टरलाई पूजा होइन, सम्मान गर्नु पर्छ
डाक्टरहरू उच्च दबाबमा काम गर्छन्, रातदिन बिरामीको सेवा गर्छन्। उनीहरूले सम्मान, कदर र समर्थन पाउनुपर्छ – तर पूजा होइन। डाक्टरलाई भगवान् मान्दा असम्भव आशा गरिन्छ र रोग निको नभएमा उनीहरूलाई अन्यायपूर्वक दोषी ठहर्‍याइन्छ।

सिधा शब्दमा भन्नुपर्दा, डाक्टर उपचार गर्ने सीपयुक्त मानिस हुन्, जो विज्ञान, प्रविधि र दक्षता प्रयोग गरेर बिरामीलाई निको पार्न कोशिस गर्छन्। उनीहरू भगवान् होइनन् – सीमितता भित्र काम गर्ने मानिस हुन्।

सामाग्री श्रोत :
swasthyakhabar